Έχασε την ζωή του υπηρετώντας την Εθνική Φρουρά

Ο Χαράλαμπος Αλουπός γεννήθηκε στη Φιλιά στις 6 Φεβρουαρίου 1957. Μετά την αποφοίτησή του από το δημοτικό σχολείο του χωριού του συνέχισε τις σπουδές του στο Γυμνάσιο και στη συνέχεια ακολούθησε το επάγγελμα του μηχανοδηγού. Διακρινόταν για τον καλό του χαρακτήρα, την καλοσύνη και την μετριοφροσύνη του και το γλυκό και γαλήνιο χαμόγελο δεν έλειπε ποτέ από τα χείλη του. Από πολύ νεαρή ηλικία ήταν γνωστός για την αγάπη και το πάθος του στα βαρέα μηχανήματα, γι’ αυτό από μικρός βοηθούσε τον πατέρα του, ο οποίος ασχολείτο με εκσκαφείς και φορτηγά αυτοκίνητα.

Αμέσως μετά τη συμπλήρωση της στρατιωτικής του θητείας και συγκεκριμένα στις αρχές του 1979 μετέβηκε στην Ελλάδα και συνενώθηκε με τους γονείς του που είχαν εγκατασταθεί εκεί μετά την εισβολή για εργασία. Εκεί συνέχισε την εργασία του ως μηχανοδηγός στο κτήμα «ΑΛΑΣΙΑ» στο Γαλατά, που βρίσκεται στην περιοχή Τροιζηνίας, απέναντι από τον Πόρο, όπου υπεύθυνος ήταν ο πατέρας του. Το 1985 ο Χαράλαμπος και η Γεωργία Νικολάου από την Αυλώνα ενώθηκαν με τα δεσμά του γάμου, από τον οποίο απέκτησαν δυο παιδιά την Νικολέτα και τον Κωνσταντίνο. Στην Ελλάδα παρέμεινε μέχρι το 1989, οπότε επέστρεψε οικογενειακώς στην Κύπρο, όπου συνέχισε την εργασία του.

Γόνος αγωνιστών της ελευθερίας και πιστός στο καθήκον, ο Χαράλαμπος δεν εκμεταλλεύτηκε την απουσία του στο εξωτερικό, αλλά αμέσως με την επιστροφή του στην Κύπρο δήλωσε τα στοιχεία του στις στρατιωτικές αρχές και από τότε εκαλείτο για υπηρεσία στην Εθνική Φρουρά ως Έφεδρος. Στις 15 Οκτωβρίου 1997 έχασε τη ζωή του σε δυστύχημα κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας του ως Εφέδρου στην Εθνική Φρουρά στην Άσκηση Νικηφόρος 1997. Ο Χαράλαμπος Αλουπός χαρακτηρίστηκε από την Επιτροπή Ανακουφίσεως Παθόντων ως  «πεσών»,  σύμφωνα με τον περί Ανακουφίσεως Παθόντων Νόμο 114 του 1988.

Επικήδειος λόγος στο Χαράλαμπο Αλουπό από τον Στέλιο Πρωτοπαπά