Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στο παρεκκλήσι του Προφήτη Ηλία
Την Κυριακή, 24 Ιουλίου 2016, προϊσταμένου του Πανιερωτάτου Μητροπολίτη Μόρφου κ. Νεοφύτου, τελέστηκε Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στο κατεχόμενο παρεκκλήσι του Προφήτη Ηλία στη Φιλιά. Εκατοντάδες εκτοπισμένων πιστών από την κατεχόμενη Φιλιά, τα χωριά της γύρω περιοχής και άλλα μέρη της Κύπρου, συντετριμμένοι και ταπεινωμένοι, πέρασαν τα οδοφράγματα και με βαθιά συγκίνηση και θρησκευτική ευλάβεια συμμετείχαν στη Θεία Λειτουργία.
Μετά από σαράντα δύο ολόκληρα χρόνια σιγής ο ναός ξαναζωντάνεψε, με τις γλυκές ψαλμωδίες και τη βυζαντινή μελωδία να δονούν την πλατεία και τις γειτονιές του χωριού, μεταφέροντας αισιόδοξο μήνυμα ελπίδας και καρτερίας για Επιστροφή. Η παρουσία του τελευταίου ιερέα που λειτούργησε στη Φιλιά, Ανδρέα Χατζησάββα, γέμισε με πίστη και αισιοδοξία τους κατοίκους, ανακαλώντας στη μνήμη τους τις πάνδημες Λειτουργίες που τελούνταν πριν την κατοχή, ειδικότερα ανήμερα της εορτής του Προφήτη Ηλία στη Φιλιά.
Ο Μητροπολίτης Μόρφου στο κήρυγμά του μεταξύ άλλων ανέφερε:
«…Ο προφήτης Ηλίας τιμάται ιδιαιτέρως στην Κύπρο. Και η κοινότητα της Φιλιάς δεν θα μπορούσε να αποτελεί παραφωνία, επειδή οι Φιλιώτες είναι ένας κόσμος που έχει ιδιαίτερο ζήλο κι αγάπη προς τα πάτρια και εκκλησιαστικά πράγματα του τόπου μας. Πάντοτε διακρίνονταν και διακρίνονται! Ζηλωτής ο προφήτης Ηλίας, ζηλωτές και οι Φιλιώτες…
…Κι οφείλω να ευχαριστήσω θερμά την Τεχνική Επιτροπή για την Πολιτιστική Κληρονομιά για το έργο αυτό της συντήρησης, όπως κι εσείς πρέπει να τους ευχαριστείτε και να εύχεστε γι’ αυτούς τους ανθρώπους, είτε είναι ελληνοκύπριοι, είτε τουρκοκύπριοι, είτε ξένοι, οι οποίοι μας έδωσαν ακόμη έναν ναό αναστημένο για να μπορέσουμε σήμερα να τελέσουμε αυτή την πρώτη δοξαστική, ευχαριστιακή κι αναστάσιμη θεία Λειτουργία. Και λέω πρώτη, διότι δεν θα είναι η τελευταία, επειδή ο καθένας ανήκει στον τόπο του. Και η Φιλιά ανήκει στους Φιλιώτες, και οι Φιλιώτες στη Φιλιά, κι αυτό το ξέρουν όλοι…
…Χάρηκε και ο «Τζιοίλικας», όπως λέτε την περιοχή απέναντι. Χάρηκε και η γειτονική Αυλώνα, που έχει κι αυτή καύχημά της την Αγία Μαρίνα και τον Άγιο Γεώργιο, όπως έχετε κι εσείς ναό του Αγίου Γεωργίου. Χάρηκε και η όμορος ωραιότατη κοινότητα των Μασάρων με τον ναό του μεγάλου Οσίου Αντωνίου του Αιγυπτίου. Χάρηκε και ο Άγιος Γεώργιος ο Ρηγάτης, το παλαίφατο μοναστήρι του Αγίου Τάφου, το οποίο μας έδωσε τόσους οσίους και ασκητές στα χίλια χρόνια της ζωής του. Χάρηκε και το Βασιλικό φέουδο, χάρηκαν και οι πρωτινοί παπάδες, που ιερούργησαν εδώ, όπως ο πατήρ Αντρέας, που ήρθε και κάθισε ανάμεσά μας, ταπεινά προσευχόμενος, προσδοκώντας την ανάσταση του τόπου. Χάρηκε και το τρίσβαθο της καρδίας όλων εσάς, συγχαίρουμε κι εμείς μαζί σας…
…Πριν από μερικά χρόνια ένας φίλος μου Φιλιώτης, όταν ακόμη ήταν ερειπωμένος ο ναός του Προφήτη Ηλία, μου είπε: «Εάν πέσει ο Προφήτης Ηλίας, έπεσε η Φιλιά. Κάνε ό,τι μπορείς, Δεσπότη μου». Ο Προφήτης Ηλίας όμως δεν έπεσε. Κι όχι μόνο δεν έπεσε, αλλά σήμερα, μετά από 42 χρόνια, μας αξίωσε ο Θεός να τον λειτουργήσουμε, και να απολαύσει το ποίμνιό του αυτή την ελευθερία του Αγίου Πνεύματος.
Γρηγορείτε και μην απελπίζεστε. Όσο ερειπωμένες κι αν είναι οι ελπίδες στην ψυχή σας, να αντλείτε δύναμη από τον παντοδύναμο Θεό, να παίρνετε ελπίδα από τη μετάνοιά σας, να ενδυναμώνεστε από την ουράνια προσευχή, τη νοερά και λογική της θείας Λειτουργίας, και με αυτόν τον τρόπο θα είστε οι αυριανοί κάτοικοι της Φιλιάς. Αμήν.»
Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας οι Φιλιώτες περπάτησαν στους τόπους που γεννήθηκαν, ζώντας νοσταλγικές αναμνήσεις. Ακολούθως επισκέφτηκαν τον ιερό ναό του Αγίου Γεωργίου και τα σχολεία, καταλήγοντας στο αφημένο στον χρόνο κοιμητήριο της κοινότητάς τους για να καταθέσουν λίγα λουλούδια στους τάφους των προγόνων τους, καθώς και στον τάφο του ήρωα Χριστόφορου Αποστολίδη-Ρωμηού.