Την Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2012 απεβίωσε στη Λεμεσό ο συγχωριανός μας Ανδρέας Κωνσταντίνου (Μεσημέρη). Η κηδεία του τελέστηκε το Σάββατο 24 Νοεμβρίου από τον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου στα Κ. Πολεμίδια. Η οικογένεια του εκλιπόντος κάλεσε τους τιμώντες τη μνήμη του και, αντί στεφάνων, συνεισέφεραν υπέρ του Ταμείου Ευημερίας Φιλιωτών Χριστάκης Αποστολίδης «Ρωμηός», καθώς και της εκκλησίας του Αγίου Νικολάου Κ. Πολεμιδιών.
Ο Ανδρέας Κωνσταντίνου γεννήθηκε στη Φιλιά το 1938. Ήταν γόνος απλής και ενάρετης αγροτικής οικογένειας, του Κώστα και της Παρασκευούς Μεσομέρη. Φοίτησε στο δημοτικό σχολείο του χωριού του και μέσα από τις αντίξοες αυτές συνθήκες συνέχισε τις σπουδές του στη Σχολή Συλβέστρου, στη Μόρφου. Αμέσως μετά την αποφοίτησή του εργοδοτήθηκε στη NAAFI στη Λευκωσία. Ένωσε τη μοίρα του με τη συγχωριανή μας Γιωργούλλα Θεοδούλου, με την οποία απέκτησε τέσσερα παιδιά τον Κώστα, το Σωτήρη, το Θεόδουλο και την Αναστασία, από τα οποία είχε την ευτυχία να χαρεί επτά λατρευτά εγγόνια. Μετά την προσφυγοποίηση, εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στα Κ. Πολεμίδια και συνέχισε την εργασία του με τη NAAFI στη Λεμεσό μέχρι την αφυπηρέτησή του.
Ο Ανδρέας ήταν αξιοπρεπής, οραματιστής και ιδεολόγος και αυτές του οι αρετές, σε συνδυασμό με την ενεργητικότητα και τη δυναμικότητα που τον διέκριναν, δεν μπορούσαν να τον κρατούσαν μακριά από την ανάμειξη στα κοινά του χωριού και της πατρίδας του. Η ανταρσία των τούρκων το 1963-1964 τον βρήκε εθελοντή στρατιώτη να υπερασπίζεται την ασφάλεια και ακεραιότητα της ιδιαίτερής μας πατρίδας. Αφήνοντας πίσω την οικογένεια και τις ασχολίες του, μαζί με τους άλλους συναγωνιστές του από τη Φιλιά και τα γύρω χωριά ακολούθησε με προθυμία το Λόχο του στις διάφορες πολεμικές αποστολές, μεταξύ των οποίων ήταν και οι μάχες της Τηλλυρίας και αντιστάθηκε με σθένος στα σχέδια του εχθρού.
Η μεγάλη αγάπη που έτρεφε για το χωριό και τους συγχωριανούς του δεν μπορούσε επίσης να τον άφηνε απαθή για τα εκεί δρώμενα. Αναμείχθηκε ενεργά στα κοινά του χωριού του, διατελώντας μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Θ.Ο.Ι. Φιλιάς, το οποίο υπηρέτησε με πάθος και ανιδιοτέλεια από τη θέση του Ταμία. Από τη θέση αυτή σύνδεσε το όνομά του με τις λαμπρές επιτυχίες που είχε η ποδοσφαιρική ομάδα του σωματείου με την κατάκτηση του Πρωταθλήματος της Ε.Π.Ο.Π.Λ. την περίοδο 1971-1972, με αποτέλεσμα να αναγνωρίζεται μέχρι σήμερα ένας από τους βασικότερους συντελεστές αυτής της επιτυχίας. Υπηρέτησε επίσης ενεργά την εκκλησία του χωριού του, αφού διετέλεσε μέλος της εκκλησιαστικής επιτροπής.