Ένας ακόμη συγχωριανός μας δεν πρόλαβε να χαρεί την επιστροφή στο αγαπημένο του χωριό. Ο Ανδρέας Ηλία, ο γνωστός σε όλους μας Ανδρέας Πίτσιλλος, δεν είναι πια ανάμεσά μας. Πέθανε την Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου 2011 και η κηδεία του τελέστηκε την επομένη από την εκκλησία Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, στο Συνοικισμό Ανθούπολης, όπου διέμενε με την οικογένειά του μετά την προσφυγοποίηση. Επικήδειους εκφώνησαν εκ μέρους της οικογένειας ο Θεοχάρης Χαραλάμπους και εκ μέρους της Κοινότητας και του Θ.Ο.Ι. Φιλιάς ο Κοινοτάρχης Ανδρέας Μιχαήλ.
Ο Ανδρέας Ηλία γεννήθηκε στο χωριό Αγρίδια το 1925. Ήταν γόνος φτωχής, αλλά τίμιας και ενάρετης αγροτικής οικογένειας. Από πολύ νέος μπήκε στη βιοπάλη βοηθώντας την οικογένειά του να ανταπεξέλξθει σ’ εκείνα τα πολύ δύσκολα χρόνια. Οι σχέσεις της οικογένειάς του με το χωριό μας τον οδήγησαν στη Φιλιά, όπου τα δεσμά του γάμου τον ένωσαν με τη Θεογνωσία Χατζηχαραλάμπους και μαζί δημιούργησαν τη δική τους οικογένεια. Απέκτησε πέντε παιδιά, τα οποία μέσα από δύσκολες συνθήκες κατάφερε να αποκαταστήσει επάξια στην κοινωνία, χάρις στην εργατικότητα, την τιμιότητα και την επιμονή του, αρετές που πάντα τον διέκριναν. Είχε την ευτυχία να χαρεί εγγόνια και δισέγγονα, αποζημίωση των αγώνων και των κόπων του.
Πάντα ήρεμος και χαμογελαστός, ταπεινός και ανοικτόκαρδος, μα προπάντων τίμιος και ειλικρινής έχαιρε της αγάπης και εκτίμησης όλων μας. Γεωργός, κτηνοτρόφος, κτίστης. Αυτές ήταν οι κύριες ασχολίες του στο μεγάλο και ιερό αγώνα που ανάλαβε για ν’ ανταπεξέλθει στις δύσκολες συνθήκες για τη συντήρηση και αποκατάσταση της οικογένειά του. Ο Ανδρέας Ηλία πλήρωσε βαρύ το τίμημα της τουρκικής εισβολής του 1974. Μια από τις αποφράδες εκείνες μέρες κτυπήθηκε κατά τη διάρκεια αεροπορικής επιδρομής στην περιοχή του χωριού χάνοντας το ένα του πόδι. Όμως, ούτε το βαρύ αυτό πλήγμα, ούτε οι κακουχίες της προσφυγιάς στάθηκαν ικανά να σταματήσουν τις προσπάθειές του για ό,τι καλύτερο μπορούσε να πετύχει στη ζωή.
Ο ξεριζωμός από την πατρώα γη τον έφερε στο Συνοικισμό Ανθούπολης, όπου έζησε την πικρή προσφυγιά. Από εκεί πρόσμενε την ώρα που θα γύριζε και πάλιν σε γνώριμα και αγαπημένα μέρη, στο χωριό του, στο σπίτι του, στα χωράφια του, που με τόσο ιδρώτα και αίμα τα πότισε.
Εκφράζουμε τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια στους οικείους του και τους ευχαριστούμε που κάλεσαν τον κόσμο, όπως αντί στεφάνων, συνεισφέρει υπέρ του Ταμείου Ευημερίας Φιλιωτών «Χριστάκης Αποστολίδης-Ρωμηός».