Ακόμη ένας Φιλιώτης έφυγε στην προσφυγιά
Ακόμη ένας συγχωριανός μας ο Σολωμός Χαραλάμπους, ο γνωστός σε όλους μας Σολωμής, μας αποχαιρέτησε στην προσφυγιά. Άφησε την τελευταία του πνοή την Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2011 σε ηλικία 66 ετών και η κηδεία του τελέστηκε την επομένη από τον ιερό ναό Αποστόλου Ανδρέα στο Πλατύ Αγλαντζιάς. Επικήδειους εκφώνησαν εκ μέρους της οικογένειας ο αδελφός του Πέτρος Σολωμού και εκ μέρους της Κοινότητας και του Θ.Ο.Ι. Φιλιάς ο Κοινοτάρχης Ανδρέας Μιχαήλ.
Ο Σολωμός Χαραλάμπους γεννήθηκε στη Φιλιά το 1945. Έζησε τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια στη Φιλιά και από μικρός γεύθηκε τις δυσκολίες της ζωής, ιδιαίτερα στο χωριό την εποχή εκείνη. Υπήρξε γόνος πολυμελούς, αλλά απλής και ενάρετης οικογένειας, του Χαράλαμπου Σολωμού και της Ελένης Κώστα Αντώνη, στην κολυμβήθρα της οποίας γαλουχήθηκε με τις υπέρτατες αξίες της οικογένειας, της θρησκείας και της πατρίδας. Φοίτησε στο δημοτικό σχολείο του χωριού του και ακολούθως συνέχισε τις σπουδές του στο Παγκύπριο Γυμνάσιο, στη Λευκωσία. Στο Γυμνάσιο, εκτός από τις σπουδές του, ανέπτυξε και άλλες δραστηριότητες, αφού ήταν μέλος του χορευτικού συγκροτήματος του σχολείου του. Τα χρόνια του απελευθερωτικού αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α. τον βρήκαν μαθητή στο Παγκύπριο Γυμνάσιο και ο νεαρός τότε Σολωμός λάμβανε ανελλιπώς μέρος στις δυναμικές μαθητικές διαδηλώσεις εναντίον των αποικιοκρατών.
Με το ξέσπασμα των διακοινοτικών ταραχών του 1963, η αγάπη του προς την πατρίδα τον οδήγησε να καταταγεί εθελοντικά ως ειδικός αστυφύλακας για να πάρει έτσι την ευκαιρία να προσφέρει στην απόκρουση της τουρκοανταρσίας. Τόσο ως εθελοντής, όσο και αργότερα ως Αστυνομικός έλαβε μέρος σε διάφορες επιχειρήσεις. Σε σύντομο χρονικό διάστημα κατατάχθηκε ως κανονικό μέλος στο Σώμα της Αστυνομίας Κύπρου με τον αριθμό 2765, το οποίο υπηρέτησε με πάθος, εντιμότητα και ευσυνείδητα, αποσπώντας την αγάπη και εκτίμηση των συναδέλφων και προϊσταμένων του.
Το πραξικόπημα και η τουρκική εισβολή του 1974 τον βρίσκουν να υπηρετεί στον Αστυνομικό Σταθμό Αγίου Δομετίου. Και όταν άλλοι πανικοβλημένοι από το χαλασμό και την καταστροφή έτρεχαν να προστατευτούν, ο Σολωμός πιστός στο καθήκον και τη συνείδησή του παρέμεινε επί των επάλξεων. Μάζεψε όλα τα όπλα από το σταθμό και τα προστάτεψε σε ασφαλές μέρος για να μη περιέλθουν στα χέρια των αντιμαχομένων πλευρών, με την ελπίδα να σταματήσει ο εμφύλιος σπαραγμός. Αργότερα και μετά από συνεννοήσεις τα παρέδωσε στην Εθνική Φρουρά. Σε συνεννόηση με την Αστυνομία και την Εθνική Φρουρά πήρε μέρος σε διάφορες επιχειρήσεις για απόκρουση της τουρκικής εισβολής. Από το Αστυνομικό Σώμα αφυπηρέτησε με το βαθμό του λοχία.
Ο Σολωμός, μετά την εισβολή, πήρε κι’ αυτός το δρόμο της προσφυγιάς για να εγκατασταθεί τελικά στη Λευκωσία. Παντρεύτηκε την πολυαγαπημένη του σύζυγο Μαρία, συντοπίτισσα πρόσφυγα από τη Μόρφου, με την οποία απέκτησε τρία παιδιά, τον Πάμπο, την Ελένη και τον Αντώνη. Στη Λευκωσία πέρασε με την οικογένειά του τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του, με την υπομονή, την καρτερία και αξιοπρέπεια που πάντα τον διέκριναν. Τη Φιλιά ποτέ δεν τη λησμόνησε, αλλά την είχε πάντα βαθιά μέσα στην καρδιά και τη ψυχή του. Διατήρησε ανόθευτους και άρρηκτους τους δεσμούς και τις αναμνήσεις που τον συνέδεαν με τη γη και τους ανθρώπους της, με τις χαρές και τις λύπες που έζησε μαζί τους. Ήταν παρών στις εκδηλώσεις του χωριού του και ζούσε μαζί τους συγχωριανούς του τις αναμνήσεις και τον καημό της επιστροφής, που τελικά δεν ευτύχησε να χαρεί.
Εκφράζουμε τα ειλικρινή συλλυπητήριά μας προς όλους τους οικείους του και δεόμεθα όπως ο Κύριος τον κατατάξει εκεί που οι δίκαιοι αναπαύονται.