Απεβίωσε το βράδυ της Δευτέρας 8 Απριλίου 2019 σε ηλικία 84 ετών ο συγχωριανός μας Κώστας Αλουπός, πρώην κοινοτάρχης Φιλιάς. Η εξόδιος ακολουθία τελέστηκε την Πέμπτη 11 Απριλίου από τον ιερό ναό του Αγίου Νικολάου, στη Λακατάμια. Η οικογένεια κάλεσε τους τιμώντες τη μνήμη του και αντί στεφάνων εισέφεραν υπέρ του Ταμείου Ευημερίας του Θ.Ο.Ι. Φιλιάς "Χριστάκης Αποστολίδης "Ρωμηός".
Ο Κώστας Αλουπός γεννήθηκε στη Φιλιά στις 23 Απριλίου 1935. Τέκνο 5μελούς οικογένειας βιοπαλαιστών, του Χαράλαμπου Αλουπού, άλλως Χαμπουρή και της Ελένης Χατζηαθανάση, ανατράφηκε με τις αρχές, τις αξίες και τα ιδανικά που πρέπει να χαρακτηρίζουν κάθε Έλληνα και Χριστιανό. Από νεαρή ηλικία ρίχθηκε στη βιοπάλη, ασχολoύμενος με τη γεωργία, καθώς και με βαριά μηχανήματα, όπως τρακτέρ στην αρχή και αργότερα με φορτηγά και εκσκαφείς.
Τα δεσμά του γάμου τον ένωσαν με την εκλεκτή του, τη Μηλού Χαραλάμπους Χατζηλοϊζή, από τα Μάσαρη. Ένας ευλογημένος γάμος που του χάρισε 8 παιδιά, την Ελένη, τον Χαράλαμπο, την Αντρούλα, τη Μάρω, τον Αντρέα, τη Βασούλα, τη Γεωργία και την Κατερίνα, τα οποία, με τη σειρά τους, του πρόσφεραν 17 εγγόνια και 9 δισέγγονα.
Εργάστηκε ακούραστα, με αγάπη και αφοσίωση για τα κοινά, αναδεικνυόμενος τελικά, χάρις στην ισχυρή του προσωπικότητα, τη δυναμικότητα, την εφευρετικότητα και την ευθυκρισία του, αλλά και τη συνέπεια, την εντιμότητα, την ειλικρίνεια, τον ζήλο και την εργατικότητά του, μια χρήσιμη και ξεχωριστή μονάδα στην κοινωνία και στην κοινότητά του.
Ξεκίνησε την ανάμειξη και αξιόλογη δράση του στα κοινά, διακρινόμενος ως ποδοσφαιριστής με την ομάδα Α.Τ.Ε. Π.Ε.Κ. – Θ.Ο.Ι. Φιλιάς, τη δεκαετία του 1950. Αργότερα αναμείχθηκε στα διοικητικά του Θ.Ο.Ι. Φιλιάς και στη συνέχεια διορίστηκε κοινοτάρχης Φιλιάς. Πέρασε, επίσης, από το διοικητικό συμβούλιο της ΣΠΕ Φιλιάς, κατέχοντας για κάποια περίοδο και το αξίωμα του προέδρου.
Κατά τη διάρκεια του Απελευθερωτικού Αγώνα 1955-1959, στρατολογήθηκε στις τάξεις της θρυλικής ΕΟΚΑ και μαζί με τους άλλους συγχωριανούς του συναγωνιστές πρόσφερε τις υπηρεσίες του στον Αγώνα. Πολύ γρήγορα φανέρωσε τα χαρίσματα και τις ικανότητές του και τοποθετήθηκε ως ομαδάρχης στο χωριό του.
Μετά την Ανεξαρτησία και συγκεκριμένα το 1960, διορίστηκε ως κοινοτάρχης του χωριού του, θέση που διατήρησε μέχρι το 1977. Με το ανήσυχο, δημιουργικό και ακούραστο πνεύμα που τον χαρακτήριζε, άρχισε αμέσως να προβληματίζεται για εντοπισμό εκείνων των έργων και υποδομών που η υλοποίησή τους θα συνέβαλλε αποφασιστικά στην πρόοδο και στην άνοδο του βιοτικού επιπέδου των κατοίκων.
Τα διαβήματα και οι παραστάσεις προς τις αρμόδιες Αρχές για την ανάγκη υλοποίησης των έργων αυτών δεν άργησαν να φέρουν αποτέλεσμα. Έτσι, ολόκληρο το χωριό, σπίτια, δρόμοι και πλατείες, βρέθηκε το 1961 πλήρως ηλεκτροδοτημένο και με πόσιμο νερό σε κάθε νοικοκυριό, ενώ από το 1962 συνδέθηκε με τηλεφωνική γραμμή.
Άλλα σημαντικά έργα που έγιναν στο χωριό κατά τη διάρκεια της θητείας του, τα οποία συνέβαλαν αποφασιστικά στην καλυτέρευση της ζωής των κατοίκων, ήταν αρκετά υδρευτικά έργα, η ασφαλτόστρωση όλων σχεδόν των δρόμων εντός του χωριού, καθώς και η δημιουργία αρκετών αγροτικών δρόμων για εξυπηρέτηση των γεωργών.
Επίσης, είχε το δικό του σημαντικό μερίδιο προσφοράς στην ασφαλτόστρωση του δρόμου Μόρφου-Γερολάκκου, τη δημιουργία του φράγματος Μασάρων το 1973, στην τοποθεσία Τζιαμαλής, την ανέγερση του νέου οικήματος του Θ.Ο.Ι. Φιλιάς το 1962 και τη δημιουργία νέου γηπέδου για την ποδοσφαιρική του ομάδα, καθώς και την ανέγερση και λειτουργία του νέου κτηρίου του δημοτικού σχολείου το 1970.
Με την εκδήλωση της τουρκοανταρσίας τα Χριστούγεννα του 1963, ο Κώστας Αλουπός, μαζί με πολλούς άλλους συγχωριανούς του, βρέθηκε στην υπηρεσία της πατρίδας. Πρόθυμα ακολούθησε ως εθελοντής στρατιώτης τον Λόχο της Φιλιάς υπερασπιζόμενος την πατρίδα. Με αφοσίωση στο καθήκον, συμμετείχε, ως ομαδάρχης, σε όλες τις εντεταλμένες αποστολές του Λόχου, από την Ομορφίτα μέχρι το Δίκωμο και τον Άγιο Επιφάνειο, λαμβάνοντας μέρος και στις μάχες της Πάφου.
Κατατρεγμένος μετά την προσφυγιά, πέρασε μέσα από πολλές περιπλανήσεις και φουρτούνες, στην προσπάθειά του να συντηρήσει την πολυμελή οικογένειά του και να αποκαταστήσει αξιοπρεπώς τα παιδιά του. Εγκαταστάθηκε αρχικά στη Λεμεσό, από όπου αναχώρησε το 1977 οικογενειακώς για την Ελλάδα για μια καλύτερη τύχη.
Μετά την επιστροφή του στην Κύπρο το 1996, εκλέχθηκε στο διοικητικό συμβούλιο του Θ.Ο.Ι Φιλιάς, το οποίο υπηρέτησε ανελλιπώς, με πάθος και αφοσίωση, από τη θέση αρχικά του ταμία και αργότερα του αντιπροέδρου, μέχρι και τα τελευταία χρόνια της ζωής του, προσφέροντας ανεκτίμητες υπηρεσίες, τόσο στο σωματείο, όσο και στην κοινότητα γενικότερα.
Αγαπούσε με πάθος το χωριό του και το σωματείο του και ήταν πάντα έτοιμος και πρόθυμος να προσφέρει στους συγχωριανούς του κάθε δυνατή βοήθεια και εξυπηρέτηση. Καημός και πόθος του ήταν η Επιστροφή, ένα όνειρο που τελικά έμεινε απραγματοποίητο. Ως ελάχιστο φόρο τιμής και εκτίμησης στη Μνήμη του για τις ανεκτίμητες υπηρεσίες του προς την κοινότητα και το σωματείο, το Κοινοτικό Συμβούλιο Φιλιάς και το Διοικητικό Συμβούλιο του Θ.Ο.Ι. Φιλιάς με το άκουσμα της θλιβερής είδησης αποφάσισαν:
· Να κηρύξουν τριήμερο πένθος στη Μνήμη του
- Η σημαία στο προσωρινό οίκημα να αναρτηθεί μεσίστια επί τριήμερο
- Τα δύο συμβούλια να παραστούν στην κηδεία και να καταθέσουν στεφάνι
- Ο πρόεδρος της κοινότητας να εκφωνήσει επικήδειο.
- Τα δύο συμβούλια να τηρήσουν μονόλεπτη σιγή στη Μνήμη του πριν από την έναρξη της επόμενης συνεδρίας τους.