Αποχαιρετισμός του ήρωα Χαράλαμπου Θεολόγου από τον Κοινοτάρχη Φιλιάς Ανδρέα Μιχαήλ
Εκκλησία Αγίας Σοφίας Στροβόλου, 9 Οκτωβρίου 2010

Τριάντα έξι χρόνια μετά το δράμα της τούρκικης εισβολής του 1974 στο νησί μας, κηδεύουμε σήμερα με τις αρμόζουσες τιμές και σύμφωνα με την εκκλησιαστική μας τάξη και τις παραδόσεις μας τον μέχρι πρόσφατα αγνοούμενό μας Χαράλαμπο Θεολόγου.

Για τριάντα έξι χρόνια η ψυχή του παλικαριού μας ανέμενε να ακούσει από τους δικούς της ανθρώπους το ύστατο χαίρε και επί τέλους να αναπαυτεί. Τριάντα έξι χρόνια ανείπωτου πόνου και καημού για την οικογένεια του ήρωά μας που κορυφώθηκαν με την σημερινή του κηδεία. Η αγωνία και ο καημός των δικών του ανθρώπων μπορεί να έφτασαν στο τέλος τους, όμως όχι με τον τρόπο που τα αγαπημένα του πρόσωπα ήλπιζαν και πρόσμεναν.

Μπροστά στην οικογένεια αυτού του αγνού αγωνιστή της ελευθερίας στεκόμαστε με σεβασμό και ευγνωμοσύνη. Αλήθεια, πώς μπόρεσε και χάθηκε ένα τέτοιο παλικάρι; Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι έλεγαν ‘όν οι Θεοί φιλούσιν, αποθνήσκει νέος’. Και ο ποιητής απαγγέλλει ‘στη μάχη για την ελευθερία χάνονται οι καλύτεροι’. Και στην περίπτωση αυτή ο Χαράλαμπος ήταν και νέος, μα προπάντων ήταν και από τους καλύτερους.

Ο Χαράλαμπος Θεολόγου καταγόταν από την Κυρά. Από το 1969 μέχρι την εισβολή κατοικούσε στην Φιλιά, λόγω του γάμου του με την Φιλιώτισσα Θεογνωσία Κωνσταντίνου Σώα. Δυο σκλαβωμένες Κοινότητες που έμελλε σύντομα να τις κάμει περήφανες με την ηρωική του θυσία. Και ενώ έπλαθε τα όνειρά του για τη ζωή, μας βρήκε η αποφράδα εκείνη μέρα του Ιούλη του 1974.

Ο Χαράλαμπος Θεολόγου δεν είχε διλήμματα, μα ούτε και αναστολές. Αγαπούσε την οικογένειά του και τις χαρές της ζωής, όμως υπάκουσε αυθόρμητα στο κάλεσμα της πατρίδας και έκαμε πράξη την επιταγή των προγόνων μας ‘μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων τιμιώτερον εστίν η πατρίς και σεμνώτερον και αγιώτερον’, μια προσταγή που φώλιασε βαθιά μέσα στη ψυχή του ήρωά μας και των προγόνων του μέσα από τους αιώνες.

Έτσι, ξαναντύθηκε στο χακί, αποχαιρέτησε την οικογένειά του και με προθυμία, θάρρος και αυταπάρνηση έτρεξε στο κάλεσμα της πατρίδας και βρέθηκε στο πεδίο των μαχών. Σε ένα πόλεμο που ήταν εξαρχής προδομένος και άνισος, όμως αυτό δεν στάθηκε αρκετό για να τον αποτρέψει να πράξει το καθήκον του προς την πατρίδα. Στις 6 Αυγούστου 1974, μαζί με άλλους λεβεντονιούς, έπεσε ηρωικά μαχόμενος ενάντια στις πανίσχυρες δυνάμεις του Αττίλα κατά τη φονική μάχη Καραβά-Λαπήθου, υπερασπιζόμενος αξίες και αρετές.

Τα συγκλονιστικά μηνύματα που εκπέμπει η θυσία του Χαράλαμπου Θεολόγου και των άλλων παλικαριών μας αποτελούν οδοδείκτη για όλους εμάς και μας φέρνουν μπροστά στη δική μας ευθύνη για το μέλλον της μαρτυρικής μας πατρίδας. Χρέος μας απέναντι της θυσίας τους είναι να ακολουθήσουμε τον δρόμο που αυτοί χάραξαν. Για να δικαιωθούν οι αγώνες και οι θυσίες τους, για να εκπληρώσουμε το χρέος μας έναντι της πατρίδας και της ιστορίας μας, για να απελευθερώσουμε και να επανενώσουμε την ημικατεχόμενή μας πατρίδα.

Χαράλαμπε, το αίμα της θυσίας σου κρατά άσβεστη τη μνήμη μας και μας δείχνει το δρόμο. Σε τιμούμε και σε δαφνοστεφανώνουμε ως ένα ηρωομάρτυρα της ελευθερίας. Σε κατευοδώνουμε με τη διαβεβαίωση ότι θα αγωνιστούμε για να μην πάει χαμένη η θυσία σου.

Αιωνία σου η Μνήμη.