Ο Ιωάννης Θεοδώρου γεννήθηκε στην Κατωκοπιά το 1955 και είναι γόνος πολυμελούς οικογένειας βιοπαλαιστών. Ο πατέρας του Νίκος Θεοδώρου κατάγεται από τη Φιλιά και η μητέρα του Μαρία Καραγιώργη από την Κατωκοπιά. Έχει άλλα επτά αδέλφια, πέντε αδελφές και δυο αδελφούς. Αφού τέλειωσε το δημοτικό σχολείο του χωριού του, συνέχισε στην τεχνική εκπαίδευση και αργότερα ακολούθησε το επάγγελμα του μηχανικού.

Στις 20 Ιανουαρίου 1973 κατατάχθηκε στην Εθνική Φρουρά, στο Κέντρο Εκπαιδεύσεως Νεοσυλλέκτων Αμμοχώστου, στον Καράολο. Λόγω της εντιμότητας, της συνέπειας και των ικανοτήτων που τον διέκριναν, σύντομα προάχθηκε στο βαθμό του Λοχία. Η Μονάδα του αργότερα μετακινήθηκε στην περιοχή Μόρφου και συγκεκριμένα στο Ξερό.

Η τουρκική εισβολή του 1974 τον βρίσκει να υπηρετεί ακόμη τη θητεία του στην Εθνική Φρουρά στο Ξερό. Προς το τέλος Ιουλίου – αρχές Αυγούστου του 1974 η Μονάδα του πήρε διαταγή να μετακινηθεί στην περιοχή Καραβά. Ο ίδιος, σύμφωνα με διαταγή, δεν θα ακολουθούσε την Μονάδα του, αλλά θα παρέμενε εκεί ως Λοχίας μαζί με μερικούς άλλους στρατιώτες για να επανδρώνουν το φυλάκιο στο Ξερό.

 Όμως, ο Ιωάννης Θεοδώρου εκδηλώνοντας τη φιλοπατρία και την τόλμη του, αλλά και τα φιλάνθρωπα αισθήματά του κατάφερε με δική του τολμηρή πρωτοβουλία να ακολουθήσει την Μονάδα του στην πρώτη γραμμή των μαχών. Χωρίς να ενημερώσει τους ανωτέρους του, συνεννοήθηκε με έφεδρο στρατιώτη, παντρεμένο με τρία παιδιά, και αντάλλαξαν ρόλους. Έτσι, ο έφεδρος στρατιώτης παρέμεινε στο φυλάκιο και ο Ιωάννης Θεοδώρου έφυγε με την Μονάδα του για τον Καραβά. Καθοδόν στάθμευσαν προσωρινά στη Μόρφου, όπου οι γονείς του Ιωάννη είχαν την ευκαιρία να τον επισκεφθούν.

Στις 6 Αυγούστου 1974, μετά από διαταγή για αναδίπλωση των δυνάμεών μας, ο Ιωάννης Θεοδώρου, σύμφωνα με πληροφορία της μητέρας του, μέσα στο κλίμα σύγχυσης και ανοργανωσιάς και μεταφέροντας φορτωμένο στους ώμους τον πληγωμένο Πανίκο Κετώνη, ακολούθησε λανθασμένο δρομολόγιο και τελικά συνελήφθηκε από τους τούρκους εισβολείς μέσα σε καλαμιώνα όπου είχε κρυφθεί. Από τότε αγνοείται η τύχη του.