Ο Ανδρέας Ιωάννου Τσαγγάρης γεννήθηκε στην Κυρά Μόρφου το έτος 1913. Γόνος οικογένειας βιοπαλαιστών μπήκε στον αγώνα της ζωής από νεαρή ηλικία. Από πολύ νωρίς άρχισε να εργάζεται με τον πατέρα του στο μικρό υποδηματοποιείο που διατηρούσε στη Φιλιά. Συγκεκριμένα, τόσο ο πατέρας του, όσο και ο Ανδρέας είχαν ειδίκευση στην κατασκευή «τσαγκαροποδίνων», το δημοφιλές είδος παπουτσιού που συνήθιζαν τότε να φορούν όσοι χωρικοί ασχολούνταν με τη γεωργία και τη κτηνοτροφία.

Γύρω στο 1940 παντρεύτηκε τη συγχωριανή μας Στυλιανή Χατζηχαραλάμπους και εγκαταστάθηκε στη Φιλιά. Από το γάμο του απέκτησε έξι παιδιά, δυο γιους και τέσσερις κόρες. Ο Ανδρέας ήταν φιλήσυχος, εργατικός και τίμιος και συνέχισε να εργάζεται σκληρά για να μπορέσει να αντεπεξέλθει στις δύσκολες συνθήκες της εποχής και στις πολλές και μεγάλες ανάγκες της πολυμελούς του οικογένειας. Για πάρα πολλά χρόνια και μέχρι την προσφυγοποίηση εργαζόταν ως εργάτης με διάφορους εργοδότες.

Κατά τη διάρκεια της δεύτερης φάσης της τουρκικής εισβολής που άρχισε στις 14 Αυγούστου 1974 και οι άμαχοι κάτοικοι του χωριού κατατρεγμένοι και πανικόβλητοι έτρεχαν να απομακρυνθούν και να βρουν πιο ασφαλές καταφύγιο σε κάποια άλλη κοινότητα, ο Ανδρέας έκαμε κάτι διαφορετικό. Παρά την επιμονή, τις προτροπές και τις πιέσεις της οικογένειάς του για να αναχωρήσει μαζί τους, εκείνος αρνήθηκε να το πράξει και προτίμησε να παραμείνει στο χωριό του, στο σπίτι και το βιός του, γιατί δεν έβρισκε τη δύναμη και το κουράγιο να τα εγκαταλείψει. Πληροφορίες των συγγενών του τον φέρουν να ζούσε στο χωριό κατά τις 2-3 πρώτες μέρες μετά που αυτοί είχαν φύγει, όμως τίποτε περισσότερο. Από τις 17 Αυγούστου 1974 η τύχη του αγνοείται.